اشعار شهادت حضرت زهرا(سلام الله علیها)

      ای جان من هرچند دیگر نیمه جانی
      اما برای رفتنت خیلی جوانی

      حالا که من اینجا غریبم باربستی
      حالا نمی شد بیشتر پیشم بمانی

      بابای خاکم ـ التماست می کنم که
      بی من مشوای مادرآب ـ آسمانی

      کمتر بگو با من امیرالمومنینم
      اشهد مگو با این زبان بی زبانی

      حالابرای اینکه من چیزی نفهمم
      درکوچه خاک چادرت رامی تکانی

      اندازه ی یک عمر پیرت کرده بانو
      سنگینی آن ضربه دست ناگهانی

      یک نیمه از روی تو صبح روشن من
       نیمی دگرمثل غروبی ارغوانی

      رو ازعلی می گیری اما زیرچادر
      پنهان نگرددمحرمم قدکمانی

      محسن عرب خالقی

      *******************

      ماندن که هست صحبت رفتن برای چه؟
      زهرای من حلالیت از من برای چه؟

      وقت نفس نفس زدنت پیش پای من
      لاله نریز این همه گلشن برای چه؟

      دارم به جمله ی پدرت فکر می کنم
      وقتی که هست فاطمه جوشن برای چه؟

      باشد نخند...از تو توقع نداشتم
      این دل شکسته هست شکستن برای چه؟

      زهرا کشان کشان دم در آمدی چرا؟
      گفتم نیا که...آمدی اصلا برای چه؟

      ما را برای همسفری آفریده اند
      بی من تلاش بهر پریدن برای چه؟

      اسما که بود دور و برت فضه هم که بود
      تابوت خویش خواستی از من برای چه؟

      هنگام دور گردن این پیرهن که شد
      جان حسین این همه شیون برای چه؟

      علی اکبر لطیفیان

      ****************

      سنجاق را بگیر و به موی سرت بزن
      مثل گذشته لبخند به همسرت بزن

      دیگر بس است گردش دستاس و پخت نان
      دستی به خاک های پَر معجرت بزن

      ای رمز فتح کننده درهای خیبری
      وقتش شده ست سری به همسنگرت بزن

      ای سینه سرخ....آه....شکسته پر علی
      مرهم تهیه کن و به زخم پرت بزن

      حالا به میهمانی بابا که میروی
      سنجاق را بگیر و به موی سرت بزن

      علی آمره

     ****************

      جارو بدست می شوی و کار می کنی
      داری برای خانه غذا بار می کنی

      شکر خدا که پا شده ای راه می روی
      مثل قدیم با همه رفتار می کنی

      فضه برای تو اینجاست فاطمه
      تقسیم کار با تن بیمار می کنی

      لبخند می زنی دلم آرام تر شود
      یا سقف خانه بر سرم آوار می کنی

      وقتی سوال می کنم امروز بهتری
      جارو بدست می شوی و کار می کنی

      حسین رستمی

     ****************

      رخت عزا به قامت مهتاب می‌کند
      خورشید را دو مرتبه بی‌خواب می‌کند
      زود است ای کبوتر من! پرکشیدنت
      داغ تو استخوان مرا آب می‌کند...
      ***
      تاب و توان ز حنجر فریاد رفته است
      تیر بلا ز چله‌ی صیاد رفته است
      این پیکر نحیف که تشییع می‌شود
      سرمایه‌ی علی ست که بر باد رفته است

      هادی ملک پور

     ****************

      دائم به حال سجده دخیل دعا شود
      شاید که حاجتش ز عنایت روا شود

      گوید علی به ناله :خدایا مدد نما
      بار دگر سرای غمم با صفا شود

      یا رب به حرمت و به غرور شکسته ام
      راضی مشو که فاطمه از من جدا شود

      یا رب بیا و نذر علی را قبول کن
      زهرا شفا بگیرد و حیدر فدا شود

      یا رب مدد که باز نبینم مغیره را
      از دیدنش تمام وجودم عزا شود

      از هجمه ی پیاپی آن تازیانه اش
      دیگر امید نیست که زهرا به پا شود

      تا مزد بیشتری بگیرد ز دومی
      آنگونه زد که فاطمه دستش رها شود

      جواد حیدری

   ****************

       در خلسه سکوت پر از درد کوچه ها
      بانوی خانه ام چه غریبانه میروی

      داغت بسی گران و خودت چون پری زکاه
      خیلی سبک به دست و سر و شانه میروی

      بانوی کم توقع نه سال زندگی ...داری
      ...چقدر ساده از این خانه میروی

      مانند روز آمدنت بی سر و صدا
      بی هیچ زرق و برق ، تو حنانه می روی

      نیمی از نخل های مدینه از آن ماست
      اما شما چقدر غریبانه می روی

      وحید قاسمی

      ****************

      بانوی خــــــــــانه بار و بساط سفر مبند
      در پیش دیده های مـــــه آلوده ام مخند

      صیــــاد مهربان مرو از پیش صیــــد خود
      می میرد این پرنده پا بسته در کمند

      اسطــــوره شجاعت اعــــــراب بود ه ام
      اما مـــــرا خدنگ نگاهت ز پا فکنــــد

      از مردنـــــم ســــــه ماه گذشته مسیح من
      قرآن بخوان برای عـــــزای دلـــــم بلند

      یکبار بسته گشته دو دستم دگر بس است
      با رفتنت دوباره دو دست مـــــرا مبند

      وحید قاسمی

     ****************

      شکرخدا که ظاهراً امروز بهتری
      نان می پزی و دست به دستاس می بری

      باشد قبول خوب شدی!جمله ای بگو
      تا مطمئن شوم که زپیشم نمی پری

      دلتنگ دست های تو و موی زینبند
      آئینه ها و شانه و سنجاق و روسری

      این فاطمه که فاطمه این سه ماه نیست
      حالا درست مثل زمان پیمبری

      قدقامت صلات زمان نماز شد
      باید نماز را سر پا جا بیاوری

      اما دوباره پای قیام تو پانشد
      حتی قنوت نافله ات هم ادا نشد...

      خیلی رعایت دل بی یار می کنی
      داری مرا به خویش بدهکار می کنی

      حتی هنوز هم که دگر بی نفس شدی
      با این نفس نفس نفسم کارمی کنی

      پنهان نکن عزیز دلم بی دلیل نیست
      تامی رسم تو روی به دیوار می کنی

      باشد نگو فقط کمی آرام گریه کن
      همسایه را دو مرتبه بیدار می کنی

      نیلوفرم قدم به قدم زرد می شوی
      پامی شوی دوباره کمردرد می شوی

      علی زمانیان

     ****************

      چه می شودکه به زانوی من توان بدهی
      دوباره صورت خود رابه من نشان بدهی

      چه می شود که زمان قنوت نیمه شبت
      دوباره بازوی خود را کمی تکان بدهی

      چه می شود که دگر مثل روزهای قدیم
      کنارسفره خودت نان به دستمان بدهی

      به جای آنکه شوی پرپر و به خاک افتی
      و روح خسته خود را به آسمان بدهی .....

      ..... گل شکسته ی من پا بگیر دراین باغ
      که باز عطربهشتی به باغبان بدهی

      تو را به جان عزیزت مخواه بنشینم
      به چشم خویش ببینم چگونه جان بدهی

      نفس تو می کشی و حال کودکان این است
      چه می شود تو اگر جان در این میان بدهی

      محسن عرب خالقی

      ****************

      اي آفتاب روشنم اي همسرم مرو
      اينگونه از مقابل چشم ترم مرو

      با تو تمام زندگي ام بوي سيب داشت
      اي ميوه بهشتي پيغمبرم مرو

      جان مرا بگير خدا حافظي مكن
      از روبروي ديده ي نا باورم مرو

      تا قول ماندن از تو نگيرم نمي روم
      اي سايه بلند سرم از سرم مرو

      لطف شب عروسي دختر به مادر است
      پس لااقل به خاطر اين دخترم مرو

      علی اکبر لطيفيان

      ****************

      حیدر که هست پس تو چرا کار می کنی
      جارو مکش که سرفه امانت نمی دهد

      نانی بخور، عزیز دلم آب رفته ای
      این کاسه های آب، توانت نمی دهد

      دنبال رنگ چهره در آیینه ات مباش
      آیینه شرم کرده نشانت نمی دهد

      تابوت قوس دار و عجیبی که ساختم
      شرحی زحجم جسم کمانت نمی دهد

      دستاس!دست فاطمه ام پینه بسته است
      از خواهش من است تکانت نمی دهد

      وحید قاسمی

      ****************

      ای روح آفتاب چرا پا نمی شوی
      بانوی بو تراب چرا پا نمی شوی

      پهلوی من هم از خبر رفتنت شکست
      رکنم شده خراب چرا پا نمی شوی

      با قطره قطره اشک سلامت نموده ام
      زهرا بده جواب چرا پا نمی شوی

      خورشید لطمه دیده حیدر بلند شو
      بر جمع ما بتاب چرا پا نمی شوی

      رفتی و روی صورت خود را کشیده ای
      ای مادر حجاب چرا پا نمی شوی

      بی تو تمام ثانیه ها دق نموده اند
      رفته زمان بر آب چرا پا نمی شوی

      روی کبود تو به نگاهم اشاره کرد
      مردم از این خطاب چرا نمی شوی

      می میرد از تنفس دلگیر کوچه ها
      این غنچه های ناب چرا پا نمی شوی

      رحمان نوازنی

      ****************

      «عشق سوزان است بسم الله رحمن الرحیم
      هر که خواهان است بسم الله رحمن الرحیم

      کشتی‌ام بی ناخدا دارد به دریا می‌رود
      وقت توفان است بسم الله رحمن الرحیم

      ختم قرآنِ تو جای ناس گویا با حدید
      رو به پایان است بسم الله رحمن الرحیم...

      دست من بسته‌ست، جای من رجز خوان می‌شوی
      کوچه، میدان است بسم الله رحمن الرحیم

      نقطه‌‌ی «باء» بوده‌ام چون تکیه گاهم بوده‌ای
      بی تو لرزان است بسم الله رحمن الرحیم

      کیست آتش دارد و از قعرِ آتش می‌رسد؟
      جن، نه ! شیطان است بسم الله رحمن الرحیم

      رفته‌ام از حال، این اَمَّن یُجیب و ناله هم
      مال سلمان است بسم الله رحمن الرحیم...

      قدر می‌خوانم و می‌دانم که از نامحرمان
      قدر پنهان است بسم الله رحمن الرحیم...

      آب را از سلسبیل آورده‌ام اسماء ! بریز
      غسلِ باران است بسم الله رحمن الرحیم

      قاسم صرافان

      ****************

      مائیم، ما، دو آینه‌ی روبروی هم
      تابانده‌اند صورت ما را به سوی هم

      تا خیره می‌شویم به هم با نگاهمان
      وا می‌کنیم پنجره‌ها را به روی هم

      من مردِ روزِ رزم و تو بانوی اشک شب
      نوشیده‌ایم سر خدا از سبوی هم

      سر خم نمی‌کنیم مگر پیش پای عشق
      عالم نمی‌دهیم به یک تار موی هم

      قرآن، نزول قدر تو؛ ایمان، قبول من
      یا ایها الذینِ هم و امنوا ی هم

      دریا ندیده است، نمی‌فهمد این کویر،
      ما غرق می‌شویم چرا در وضوی هم؟

      قهر است شهر با من و تو، مثل نی ببین
      پیچیده بغض غربتمان در گلوی هم

      آنها به فکر هیزم خشکند پشت در
      ما خیره در نگاه تر و چاره جوی هم

      نه دستِ بسته‌ام و نه بازوی خسته‌ات
      طاقت نداشتند بیایند سوی هم

      پروانه‌ها خوشند، اگر چه در آتشند
      پر می‌کشند در دلشان آرزوی هم

      یک روز ما دوباره شبیه دو آینه
      می‌ایستیم رو به خدا روبروی هم

      قاسم صرافان

      ****************

      به آن دلی که برآن سجده نه فلک دارد
      دل من و دل تو درد مشترک دارد

      کسی که حرمت ما را شکست میدانست
      که حرمت درِ این خانه را ملک دارد

      خدا کندکه بسوزد سپس رود بر باد
      کسی که از دل خونت دل خنک دارد

      محبت من و تو سنگ امتحان همه است
      میان جنت و دوزخ خدا محک دارد

      بگیر پرده ز رو ماه آسمانی من
      که این گرفتگی ات ریشه درفدک دارد

      فقط به آینه من نشسته گردغمت
      ولی تو آینه ات ازسه جا ترک دارد

      به جزتونیست گلی که نشان عشق مرا
      به روی ساقه وگلبرگ و شاخه حک دارد

      غذا نمی خورد و گریه می کند زینب
      دوباره سفره ی امروزمان نمک دارد

      محسن عرب خالقی

          ****************

      تا دست را به قبضه ی شمشیر می برم
      عالم گواه می شود این را که حیدرم

      فرمان حق رسیده علی جان! صبور باش
      بانو نمی شود که از این امر بگذرم

      اینها که با طناب به دنبالم آمدند
      از یاد برده اند که من مرد خیبرم

      امرم به صبر کرده خدا، ورنه هیچکس
      قادر نبود تا که بیاید برابرم

      دست خدا اگر که به روی دلم نبود
      هرگز طناب خیره نمی شد به پیکرم

      بانو! بمان تو را بخدا پشت در نرو
      هی آیه آیه زرد نشو فصل کوثرم

      اصلاً مهم که نیست برایم تمام شهر
      دشمن شوند، تا که تویی یار و یاورم

      علی اصغر ذاکری

      ****************

      اصلاً بعید نیست که یک مرد محترم
      را با دو دست بسته ببینیم باز هم

      با چشمهای خیره نگاهش کنیم و او
      چیزی به ما نگوید و ما مردم شکم

      بعد از غذا که از جگر او شده درست
      با چشمهاش قهوه و چایی کنیم دم

      حتی بعید نیست که این مرد مدتی
      از ما کمک بخواهد و ما نیز لا جرم

      عمدا به روی خویش نیاریم و هر کدام
      با اکتفا به این کلمه با " نمی رسم"

      محکم کنیم قفل در و توی رختخواب
      دعوا کنیم بر سر ایجاد یک عدم

      شمشیرهایمان که فقط زنگ میخورند
      آئینه هایمان همه کورند ، دست کم

      یا که نایستیم و نخندیم اینچنین
      ــ سینه نمی زنیم اگر زیر این علم ــ

      یا محض غیرتی که نداریم لحظه ای
      نیت کنیم پشت در بسته ی حرم

      این شعر را همیشه بخوانیم بیت بیت
      در سالروز دیدن یک مرد محترم

      رضا جعفری